فهرست مطالب:
تصویری: چگونه آنزیم های محدود کننده DNA را دستکاری می کنند؟
2024 نویسنده: Stanley Ellington | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 00:16
یک باکتری از a استفاده می کند آنزیم محدود کننده به در برابر ویروس های باکتریایی به نام باکتریوفاژها یا فاژها دفاع می کند. هنگامی که فاژ یک باکتری را آلوده می کند، آن را وارد می کند DNA وارد سلول باکتری می شود تا بتواند تکثیر شود. این آنزیم محدود کننده از تکثیر فاژ جلوگیری می کند DNA با بریدن آن به چند تکه
از این رو، آنزیم های محدود کننده با DNA چه می کنند؟
آنزیم های محدود کننده به در آزمایشگاه، آنزیم های محدود کننده (یا اندونوکلئازهای محدود کننده ) برای برش استفاده می شود DNA به قطعات کوچکتر برش ها همیشه در توالی های نوکلئوتیدی خاص ایجاد می شوند. ناهمسان آنزیم های محدود کننده تشخیص و برش متفاوت است DNA دنباله ها
همچنین ممکن است بپرسید که چرا آنزیم های محدود کننده DNA باکتری را قطع نمی کنند؟ باکتری ها دارند آنزیم های محدود کننده ، همچنین به نام اندونوکلئازهای محدود کننده ، که قطع كردن دو رشته ای DNA در نقاط خاص به قطعات جالب اینکه، آنزیم های محدود کننده خودشون رو جدا نکنن DNA . باکتری ها از خود جلوگیری کنند DNA از خرد کردن توسط آنزیم محدود کننده از طریق متیلاسیون محدودیت سایت های.
علاوه بر این، چگونه آنزیم های محدود کننده DNA را پیدا کرده و برش می دهند؟
آ آنزیم محدود کننده هست یک DNA - آنزیم برش که سایت های خاصی را در آن تشخیص می دهد DNA به زیاد آنزیم های محدود کننده ایجاد می کنند مبهوت برش می دهد در یا نزدیک به محل تشخیص خود، تولید انتهای با یک برآمدگی تک رشته ای. اگر دو DNA مولکول ها دارای انتهای منطبق هستند، آنها را می توان توسط آنزیم DNA لیگاز
چگونه آنزیم های محدود کننده را انتخاب می کنید؟
هنگام انتخاب آنزیم های محدود کننده، می خواهید آنزیم هایی را انتخاب کنید که:
- درج خود را به پهلو بچسبانید، اما داخل درج خود را برش ندهید.
- در محل مورد نظر در پلاسمید گیرنده خود قرار دارند (معمولاً در سایت شبیه سازی چندگانه (MCS))، اما در جای دیگری از پلاسمید برش ندهید.
توصیه شده:
چرا آنزیم های محدود کننده در زیست شناسی مولکولی مهم هستند؟
آنزیم های محدود کننده آنزیم هایی هستند که از باکتری ها جدا شده و توالی های خاصی را در DNA تشخیص داده و سپس DNA را برای تولید قطعاتی که قطعات محدود کننده نامیده می شوند ، قطع می کنند. آنزیمهای محدود کننده نقش بسیار مهمی در ساخت مولکولهای DNA نوترکیب ایفا می کنند ، همانطور که در آزمایشهای شبیه سازی ژن انجام می شود
آیا همه باکتری ها دارای آنزیم های محدود کننده هستند؟
آنزیم های محدود کننده در باکتری ها (و سایر پروکاریوت ها) یافت می شود. آنها توالی های خاصی از DNA را تشخیص می دهند و به آنها متصل می شوند ، که محل های محدود کننده نامیده می شوند
آیا آنزیم های محدود کننده می توانند RNA را قطع کنند؟
آنزیم های محدود کننده نوکلئازها هستند - آنزیم هایی که پلیمرهای اسید نوکلئیک (مانند DNA و RNA) را برش می دهند. توانایی این آنزیم‌ها برای برش DNA در مکان‌های خاص، نوعی سیستم ایمنی را برای باکتری‌ها فراهم می‌کند که DNA خارجی مانند آنزیم وارد شده توسط ویروس‌ها را قطع و در نتیجه غیرفعال می‌کند
چگونه از آنزیم های محدود کننده و لیگاز در بیوتکنولوژی استفاده می شود؟
آنزیم های محدود کننده آنزیم های برش دهنده DNA هستند. DNA لیگاز یک آنزیم متصل به DNA است. اگر دو قطعه DNA دارای انتهای منطبق باشند، لیگاز می تواند آنها را به هم پیوند دهد تا یک مولکول منفرد و ناگسستنی DNA را تشکیل دهد. در شبیه سازی DNA، از آنزیم های محدود کننده و DNA لیگاز برای وارد کردن ژن ها و سایر قطعات DNA در پلاسمیدها استفاده می شود
چگونه از آنزیم های محدود کننده هنگام انجام الکتروفورز ژل استفاده می شود؟
1 پاسخ. برای برش DNA، RNA یا پلاسمید در مکان‌های محدود (مانند EcoRI، BamHI، hindIII و BglII) برای ایجاد قطعات ژنتیکی کوچکتر که می‌توانند جدا شوند و بنابراین با استفاده از الکتروفورز ژل مشخص شوند